hatırlıyorum!
seni sevmeye yetecek bir çift gözü yeşertmeye çalışırken
şimdi.. okyanusun derinliklerine inip kayboluyorum

biliyorum!
seni sevmeye yetecek bir çift sözü kandırmaya çalışırken
kelimeleri peşime takıp peşi sıra koşturtuyorum
ama nafile… yetmeyecek
hatırlıyorum, biliyorum
ama yine de deniyorum

Kapalı kapılar ardında neler oluyor bir bilsen
Söyledim bak aklımdan çıkmıyor hiç ne bir gün ne bir sen

kapı benim duvar benim
yol benim giden benimdir
tamam istediğin olsun
bu gözler artık senindir

Dar geliyor bana senin içinde olmadığın bir kalp
Söyle çekinme sende de var yıkık viran olmuş bir kalp

bahçe senin çiçek senin
dal senin giden benimdir
tamam istediğin olsun
bu sözler artık senindir

yetiş

kalbimdeki seni senden sakladım
gün gelir tanışırsın eski sen ile
aklımdaki seni senden sakladım
gün olur savaşırsın yeni sen ile

çünkü
bende bir sen var
baştan başa yaralayan beni
harap viran olmuş kalbimde
sakladığım bendeki sen

bitiyor gün haydi koş gel yanıma
tanışırsın belki bendeki sen ile
çabucak gel bekliyorum yanıma
tanırsın kendini bendeki sen ile

böyle şiir yazılmaz
sen yoksan içinde
ha deyince
böyle şiir yazılmaz

şiire böyle başlanmaz
seninle başlamalı her şiir
bu ne sen ne de şiir
sensiz böyle şiir yazılmaz

böyle şiir yazılmaz
sen gözlerini kırpmadan
nefesini tutası geliyor insanın
ama ha deyince…
böyle şiir yazılmaz

darmadağın olmuş bir gecenin sabahına uyanan gözlerinle…
sen hiç kendini affettin mi,

adın yok aklımda
ortadan bir bulut gibi kaybolurken
gizlice ararken gözlerimle
sırayla bir bir yok oluyor anıların
sessizce kapıdan çıkarken
usulca ışığı kapatırken
yarınları bırakıp giderken
sen hiç kendini affettin mi,

sözlerindeki aldanışa kanmadan
ıslanıyor yağmurun altında bedenin
gözlerindeki yaşla yürürken
hızlı adımlarla kaçıyor yüreğin
ne olduğunu anlamadan
bir gecenin sabahında
birdenbire bitiyor her şey
ve sen. sen.
Sen hiç kendini affettin mi?

üzülme

sevmek sana yakışıyorken
– bu suskunluk
ellerin bana varıyorken
– bu durgunluk
niye?
–
… da niye

– gözlerine
bakmak bu kadar kolay olmamalıydı
ben seni senden almadan önce
– sözlerini
silmek bu kadar kolay olmamalıydı
sen beni benden almadan önce

hadi başladık bir kere
duracağımız yeri bilmeden
baştan başladık bin kere
gideceğimiz yeri bilmeden

sevmek sana yakışıyorken
– bu durgunluk
ellerin bana varıyorken
– bu suskunluk
niye?
–
… da niye

Git. Gidebiliyorken
Kan gözlerime bakarken

Sev. Sevebiliyorken
Yan sözlerimi yazarken

Öp. Öpebiliyorken
Tut kollarımı yürürken

İşte. Buradayım
Sar bedenimi seninken

Hadi. Kaçırma treni
Git. Gidebiliyorken

Keşkelere yer yok
Bir şey demeden
Yalan söylemeden
Git… Git.
Git gidebiliyorken.